Ga naar de inhoud

Is God een spelbreker?

Inhoudsopgave

Leestijd 8 minuten

Bijgewerkt - 9 februari 2025

Als je sommige christenen met ernstige rouw ziet rondlopen, zou je gemakkelijk kunnen denken dat God een spelbreker is.

Gelukkig zijn er ook anderen die je graag willen ontmoeten.

Is God een spelbreker of niet?

Het dagelijks leven is al stressvol genoeg, tenminste voor velen van ons. Daarom ben je blij als het einde van de werkdag is aangebroken, de kinderen in bed liggen en je voor het eerst van de dag even op adem kunt komen. Het is zelfs nog beter als het weekend eindelijk aanbreekt en je een ontspannende pauze met je gezin kunt nemen of je een paar uur met je hobby kunt bezighouden terwijl de kinderen met de kinderen van hun vriendjes spelen. Of wanneer je een paar minuten neemt voor je naar bed gaat om gewoon naar de sterrenhemel te staren, de geur van de dennenbomen in de tuin op te snuiven of misschien te kijken naar de interactie tussen je huisdieren, hoe ze met elkaar spelen, zich verzorgen, plagen, achtervolgen, enz.

Deze time-outs helpen ons om kracht te verzamelen voor alledaagse taken, om een burn-out te voorkomen en om te voorkomen dat ons lichaam aan de noodrem trekt door uitputting, ziek wordt of ons zelfs voor langere tijd uit de circulatie haalt met een hartaanval.

Af en toe denk je misschien op die rustige en gelukzalige momenten dat je je batterijen weer oplaadt: "Moet ik eigenlijk niet dit of dat doen in plaats van hier naar gaten in de lucht te kijken?" of "Is het wel goed dat ik hier van mijn hobby geniet?".

Wat zegt de Bijbel?

Iedereen heeft waarschijnlijk wel eens gehoord van het gezegde "Ora et labora!", wat "Bid en werk!" betekent. Een leidmotief van het christelijke leven dat zich in de late middeleeuwen ontwikkelde om de benedictijnse levenswijze samen te vatten. Het kloosterleven, dat relatief geïsoleerd was van de buitenwereld, beperkte zich tot werk en gebed. Daarom moest vrije tijd gevuld worden met bijbellezen om "luiheid" te voorkomen, zoals Benedictus van Nursia schreef: "Ledigheid is de vijand van de ziel."

Welnu, als Adam en Eva naar Gods woord hadden geluisterd en niet de influisteringen van Satan, de tegenstander, hadden geloofd, zouden we nu nog steeds van het paradijs kunnen genieten en zou het woord "arbeid" ons waarschijnlijk onbekend zijn gebleven.

Helaas is het anders gelopen en moeten we ons brood verdienen door te werken. We hebben dit genoeg geïnternaliseerd in ons leven.

Praktiserende christenen zijn zich er ook van bewust dat we dagelijks contact met God moeten hebben om zijn raad te ervaren, dat hij gevraagd wil worden voor alles wat ons dwarszit, dat hij meer wil geven dan wat we nodig hebben.

Bidden en werken had dus geen vraag moeten blijven. Maar hoe zit het met vrije tijd van werk, huishoudelijk werk, kinderopvang en nog veel meer? Geeft de Bijbel ons ook een antwoord op dit onderwerp?

Iedereen die God kent zal terecht aannemen dat God hierover ook een standpunt heeft ingenomen in de Bijbel, maar je hoort er maar heel zelden iets over in kerkdiensten, bijbelstudies of op andere evenementen.

Laten we dus op zoek gaan en twee bijbelpassages als voorbeeld aanhalen:

1 Korintiërs 10, 31 zegt "Dus wat je ook eet of drinkt of wat je ook doet, doe het allemaal tot eer van God.

    en drukt daarmee een centrale christelijke houding uit, namelijk om ons hele leven - zelfs in alledaagse, schijnbaar banale activiteiten zoals eten en drinken - op God te richten en Hem zo te eren.

    Alle handelingen moeten uiteindelijk deel uitmaken van een leven dat God welgevallig is. De oproep om dingen "vers" te doen kan ook begrepen worden als een dienst die God eert en andere mensen helpt.

    Prediker 9:10 adviseert "Wat je ook te doen staat, doe het fris.

    en is een oproep voor daadkracht, verantwoordelijkheidsgevoel en Levensvreugde - in zowel wereldlijke als spirituele zaken.

    Levensvreugde is een geschenk van God dat voortkomt uit geloof, dankbaarheid, hoop en je leven op God richten. Het is niet vluchtig, maar diep geworteld en draagt ons ook door moeilijke tijden heen. Joie de vivre betekent het leven in zijn volheid erkennen als een werk van God en ervan genieten met dankbaarheid, vrede en vertrouwen.

    De elementen van bijbelse levensvreugde zijn bijvoorbeeld

    Gemeenschap met God:

    Ware vreugde komt voort uit een relatie met God. De psalmist zegt in Psalm 16:11: "U toont mij de weg naar het leven. In uw aanwezigheid is volheid van vreugde en verrukking aan uw rechterhand voor altijd."
    God zelf is de bron van levensvreugde.

    Dankbaarheid:

    Levensvreugde komt voort uit het erkennen en waarderen van Gods zegeningen. Paulus roept op tot 1. Tessalonicenzen 5:16-18 naar dit: "Verheug u altijd, bid zonder ophouden, wees dankbaar in alle dingen, want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u."

    Vrede en vertrouwen:

    Vreugde groeit als je op God vertrouwt en zijn vrede ervaart. Jezus zegt in Johannes 15:11
    "Ik heb deze dingen tot jullie gesproken opdat mijn vreugde in jullie zou blijven en jullie vreugde compleet zou zijn."

    Service en gemeenschap:

    Vreugde komt ook voort uit het dienen van anderen en het leven in gemeenschap. Paulus schrijft in Romeinen 12:15 "Verheug je met hen die zich verheugen en ween met hen die wenen." Het leven wordt verrijkt door vreugde en verdriet met anderen te delen.

    Hoop voor de eeuwigheid:

    De vreugde van de christen is onlosmakelijk verbonden met de hoop op het eeuwige leven (Romeinen 14:17):
    "Want het koninkrijk van God is niet eten en drinken, maar gerechtigheid, vrede en vreugde in de Heilige Geest."

    Onafhankelijkheid van omstandigheden:

    Levensvreugde is niet gebonden aan uiterlijke voorspoed of succes. Paulus zegt vanuit de gevangenis in Filippenzen 4:4: "Verheugt u altijd in de Heer; nogmaals zeg ik: verheugt u!"

    Het verschilt daarom van een zuiver wereldse of oppervlakkige vreugde doordat het onafhankelijk is van externe omstandigheden.

    Dus als we ons mogen verheugen, en dat ook zouden moeten doen(!), dan moeten we dat doen door Gods geschenk van vreugde dankbaar te aanvaarden en niet toe te staan dat de tegenstander ons schuldig laat voelen en deze goddelijk gegeven vreugde bezoedelt.

    God wil dat we tevreden, blije, vreugdevolle mensen zijn en zo Zijn goedheid en liefde met een stralende glimlach in de wereld brengen. Daarom geeft Hij ons mogelijkheden om te ontspannen, of dat nu is door muziek te maken, te schilderen, foto's te maken, om te gaan met dieren en planten. Als we in balans zijn, kunnen we de taken vervullen die ons zijn opgelegd, omdat we gezond zijn en de kracht hebben om dat te doen zonder onszelf te overbelasten en onze gezondheid uit balans te brengen.

    God is dus absoluut geen spelbederver; in feite roept Hij ons duidelijk op om vreugde in het leven te hebben! Het feit dat we ons in onze keuze van mogelijkheden die ons vreugde brengen beperken tot mogelijkheden die niet verenigbaar zijn met Zijn waarden moet niet speciaal worden benadrukt ...

    Een voorbeeld uit mijn leven

    Tijdens mijn gymnasiumtijd had ik vaak veel frustratie, die ik van me af speelde door piano te spelen. Ik moest(!) eigenlijk bepaalde stukken oefenen. En juist dat oefenen, of het nu voor dit of voor school was, verpestte alles voor me.
    "De jongen moet het beter hebben dan wij ouders" kan een nobel motief zijn, maar het mist niet alleen het beoogde doel, vooral als dit niet overeenkomt - althans niet bij benadering - met de belangen van het kind, maar het maakt de toekomst van het kind waarschijnlijk ook erg moeilijk.

    De buren in het flatgebouw waren altijd erg enthousiast en vroegen vaak aan mijn moeder welk stuk het was, maar het waren allemaal improvisaties die gewoon mijn innerlijke toestand weerspiegelden. Soms waren ze in mineur, soms in majeur en soms liepen de twee toonhoogtes door elkaar.

    Muziek maken - vrijuit - was voor mij een uitlaatklep om beter met mijn stressniveaus om te gaan. Nadat de improvisaties hadden bijgedragen aan de vreugde van de buren, had ik in dit opzicht zelfs een goede daad verricht. Maar op dat moment besefte ik dat niet en dacht ik er ook niet over na. Het enige dat zeker was, was dat dit muziek maken niet in het belang van mijn moeder was, ook al wist ze niet dat ik de stukken die ik oefende niet speelde.

    De vraag kan rijzen of dit spel in Gods voordeel was. Als ik naar de Bijbelcitaten hierboven kijk, vermoed ik dat God naar me knikt omdat ik in deze periode iets goeds voor mijn gezondheid heb gedaan, weer in balans ben gekomen en het spel ook andere mensen vreugde heeft gebracht.

    Excursus - Een immoreel aanbod

    Stel je voor dat je met een groep vrienden een weekend in een vakantiehuisje hebt gepland. Het vooruitzicht van veel plezier, lekker eten en gezellige avonden doet iedereen stralen van verwachting. Er zijn ook mensen in de groep die heel gelovig zijn en hun religieuze principes hoog houden. Maar naarmate de avond vordert, ontstaat er een discussie.

    Het plan

    Vrijdagavond. De groep heeft afgesproken om na het diner een klein feestje te organiseren. Sommige vrienden willen graag tot laat in de nacht feesten, met muziek, dansen en een beetje alcohol. Anderen, zoals jij, zijn niet bijzonder gelovig, maar je hebt een goed gevoel dat overmatig drinken en een lange, late nacht niet per se de beste beslissingen zijn, vooral als je de volgende dag veel wilt doen.

    Een gelovige vriend, laten we hem David noemen, voegt zich bij het gesprek. Hij zegt: "Ik heb het gevoel dat God ons een duidelijke weg wijst om te leven. Te veel feesten, te veel drinken, dat leidt tot niets goeds. God wil dat we rekening houden met onszelf en ons lichaam."
    Nu is David niet iemand die principieel tegen plezier is, maar voor hem is er een grens die hij niet wil overschrijden als dat de waarden van God zou kunnen schenden, die hij ook als onderdeel van zijn religieuze overtuigingen de moeite waard vindt om te beschermen.

    De reactie

    Sommige van zijn andere vrienden reageren begripvol, maar anderen zijn nogal afwijzend. Eén vriend, die meer ontspannen is over religieuze onderwerpen, zegt: "Kom op, David, zo erg is het niet. Het is gewoon een beetje plezier. We kunnen het vieren zonder onszelf te ruïneren. En trouwens, God zal toch niet boos op ons zijn als we een beetje overdrijven?" Een ander, die zichzelf meer als agnost beschrijft, zegt: "Wie weet wat God denkt? Ik denk niet dat hij geeft om zoiets als ons feest."

    Op dit punt voelt David zich ongemakkelijk en zegt: "Ik denk dat het belangrijk is dat we onszelf respecteren en met mate leven. En voor mij betekent dat vasthouden aan mijn principes als het gaat om plezier en vrije tijd." Hij sluit zich rustig aan bij de kring, maar laat weten dat hij zijn plezier op een andere manier organiseert.

    De beslissing

    Na wat heen en weer gepraat besluit de groep om de feestelijkheden aan banden te leggen, wat betekent dat er niet tot diep in de nacht gefeest mag worden en dat er geen overmatig alcoholgebruik mag zijn. Sommigen zijn teleurgesteld, maar de anderen respecteren uiteindelijk Davids wensen en overtuigingen. Ze spreken af om de nacht in een kleinere groep door te brengen, zonder veel lawaai en overmatig drankgebruik.

    Maar de vraag blijft: Is God in dit geval een spelbreker?

    Voor David is God geen beperking, maar eerder een gids. Hij ziet God niet als een spelbreker, maar als iemand die de weg wijst naar een bevredigender, respectvoller leven. Voor hem betekent dit dat je gematigd moet zijn in alles wat je doet. Hij begrijpt dat plezier en genot belangrijk zijn, maar hij gelooft dat deze dingen niet in strijd hoeven te zijn met een goed en moreel leven.

    Voor de andere vrienden ziet het er iets anders uit. Zij voelen zich beperkt in hun directe verlangen naar plezier door Davids overtuigingen en vragen zich af of God in dit geval echt een spelbreker is. Zij zijn van mening dat je ook van het leven moet genieten en vragen zich af of het echt zo erg is als je af en toe over je eigen grenzen gaat.

    De nabespreking

    De volgende ochtend is de stemming iets meer ontspannen. Het feest was rustiger dan oorspronkelijk gepland, maar het was een goed gesprek en iedereen kon elkaar respecteren.

    Sommige vrienden realiseerden zich dat het goed voor hen was om vroeg naar bed te gaan en de volgende dag uitgerust te zijn. Ze waren David dankbaar dat hij hen aan het denken had gezet, ook al waren ze het er eerst niet mee eens.

    David voelt zich tevreden omdat hij niet alleen aan zijn principes heeft vastgehouden, maar door zijn invloed in de groep ook een beetje heeft bijgedragen aan een respectvoller samenleven. Voor hem is God in dit geval niet de spelbederver, maar degene die hem helpt om beslissingen te nemen die op de lange termijn tot een beter leven leiden.

    Conclusie

    Het voorbeeld laat zien hoe de vraag "Is God een spelbederver?" op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden in een alledaagse context. Voor de één kan het lijken alsof God hun plezier bederft door morele grenzen te stellen. Voor anderen is God echter een gids die je helpt om beslissingen te nemen die op lange termijn goed zijn voor jou en je medemensen.

    In dit geval gaat het niet om het verbieden van plezier, maar om gematigdheid en nadenken over hoe je je leven inricht. Het gaat over het besef dat de vrijheid om plezier te hebben ook hand in hand kan gaan met verantwoordelijkheid en mindfulness.

    Geef een reactie

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    nl_NLDutch
    We've detected you might be speaking a different language. Do you want to change to:
    en_US English
    de_DE German
    en_US English
    fr_FR French
    sv_SE Swedish
    es_ES Spanish
    pt_PT Portuguese
    it_IT Italian
    nl_NL Dutch
    nb_NO Norwegian
    fi Finnish
    da_DK Danish
    cs_CZ Czech
    hu_HU Hungarian
    el Greek
    ru_RU Russian
    tr_TR Turkish
    ja Japanese
    lt_LT Lithuanian
    lv Latvian
    sl_SI Slovenian
    sk_SK Slovak
    Close and do not switch language