Συνθετικά εμβόλια mRNA και μεταγραφική απορρύθμιση: στοιχεία από νεοεμφανιζόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες και καρκίνους μετά τον εμβολιασμό

Χρόνος ανάγνωσης 4 λεπτά

Ενημερώθηκε - Οκτώβριος 6, 2025

Έκδοση ήχου

Υπό τον τίτλο "Συνθετικά εμβόλια mRNA και μεταγραφική απορρύθμιση: στοιχεία από νεοεμφανιζόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες και καρκίνους μετά τον εμβολιασμό" (στα γερμανικά: "Συνθετικά εμβόλια mRNA και μεταγραφική δυσλειτουργία: ενδείξεις αναδυόμενων ανεπιθύμητων ενεργειών και καρκίνων μετά τον εμβολιασμό"Natalia von Ranke, Wei Zhang, Philipp Anokin, Nicolas Hulscher, Kevin J. McKernan, Peter A. McCullough & John A. Catanzaro στις 25.07.2025 με DOI 10.20944/preprints202507/.2155.v1 στις preprints.org δημοσίευσαν τη μελέτη τους.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2025, το προκείμενο αποσύρθηκε από το preprints.org, όπως ανέφερε το uncutnews.ch σε ένα Συνεισφορά της 15ης Σεπτεμβρίου 2025.

Καθώς η μελέτη βρίσκεται υπό αξιολόγηση από άλλα φημισμένα περιοδικά, είναι ακόμη διαθέσιμη στη διεύθυνση ResearchGate διαθέσιμο.

Εν τω μεταξύ, 36.351 αναγνώστες έχουν αποκτήσει πρόσβαση στο διαγραμμένο πια προτυπωμένο κείμενο, 8.651 λήψεις έχουν πραγματοποιηθεί και 22 σχόλια έχουν αφεθεί:

Ως εκ τούτου, η μελέτη φαίνεται να έχει προσελκύσει μεγάλη προσοχή στην επιστημονική κοινότητα. Φαίνεται ότι είναι σπάνιο να αποσύρεται ένα preprint.

Η μελέτη χρησιμοποίησε ανάλυση διαφορικής γονιδιακής έκφρασης για να συγκρίνει υγιή άτομα ελέγχου (803 πειραματόζωα) με άτομα που είχαν αποδεδειγμένα υποστεί βλάβη από τις ενέσεις mRNA που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της πανδημίας (π.χ. καρκίνος και τα λεγόμενα ανεπιθύμητα συμβάντα). Εδώ ως PDF για λήψη.

Αποδείχθηκε ότι η γονιδιακή έκφραση που σχετίζεται με χιλιάδες γονίδια διαταράσσεται μακροπρόθεσμα (επί μήνες έως χρόνια μετά την ένεση), π.χ. μιτοχονδριακή ανεπάρκεια (προηγουμένως γνωστή μόνο ως διαταραχή της κυτταρικής παραγωγής ενέργειας λόγω γενετικά καθορισμένων, μητρικά κληρονομούμενων μιτοχονδριακών ελαττωμάτων), όπως η ογκογονική ενεργοποίηση (κατά την οποία άθικτα γονίδια μετατρέπονται σε παθολογικές μορφές, με αποτέλεσμα την υπερέκφραση του προϊόντος του ογκογονιδίου και συνεπώς την ανεξέλεγκτη κυτταρική ανάπτυξη και τον επακόλουθο σχηματισμό όγκου). Αυτό ανακαλύφθηκε μέσω της αλληλούχισης RNA υψηλής ανάλυσης σε δείγματα αίματος.

Παρατηρήθηκαν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα αποτελέσματα:

• Μιτοχονδριακή ανεπάρκεια
  Υποβάθμιση του συμπλόκου Ι (αφυδρογονάση NADH ή οξειδοαναγωγάση της ουβικινόνης NADH), οξειδωτικό στρες, ενεργειακή κατανομή
• Επαναπρογραμματισμός του ανοσοποιητικού συστήματος
  χρόνια φλεγμονή,
  Καταστολή του ACE2 (αναστολή ή μείωση της δραστηριότητας ή της έκφρασης του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης-2),
  Υπερενεργοποίηση των TLR (υπερβολική ή ανεξέλεγκτη ενεργοποίηση των υποδοχέων τύπου Toll (TLR) έχει ως αποτέλεσμα ενδοκυτταρικούς καταρράκτες σηματοδότησης που ενεργοποιούνται από διμερισμό, σε φλεγμονώδεις διεργασίες, υπερβολικές φλεγμονώδεις αντιδράσεις).
• Ογκογενετική ενεργοποίηση
  MYC (μεταγραφικός παράγοντας και το σχετιζόμενο γονίδιο που βρίσκεται στο χρωμόσωμα 8 (γονιδιακός τόπος 8q24.21)- αυξάνει την έκφραση άλλων γονιδίων, ο μηχανισμός δεν είναι ακόμη σαφής) αυξημένος, p53/KRAS p53 και το σχετιζόμενο γονίδιο TP53 δρουν ως ογκοκατασταλτικός παράγοντας- σε περίπτωση γενετικού ελαττώματος σε ένα κύτταρο, η κυτταρική διαίρεση σταματά και τίθενται σε λειτουργία μηχανισμοί επιδιόρθωσης του DNA. Εάν η επιδιόρθωση είναι επιτυχής, το επίπεδο p53 μειώνεται και η κυτταρική διαίρεση συνεχίζεται. Εάν η επιδιόρθωση δεν είναι επιτυχής, το επίπεδο p53 συνεχίζει να αυξάνεται και ενεργοποιεί τις κασπάσες, οι οποίες οδηγούν στην απόπτωση, δηλαδή στον κυτταρικό θάνατο- η p53 ελέγχει επίσης την ορμόνη κύησης hCG (ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη),
  Καταστολή των μηχανισμών επιδιόρθωσης του DNA (βλ. ανωτέρω)
• Κυτταρικό στρες
  Υπερφόρτωση των ριβοσωμάτων (που προκαλείται από μεγάλες ποσότητες mRNA προς ανάγνωση, βλάβη του mRNA, έλλειψη σήματος διακοπής που εμποδίζει τη βιοσύνθεση των πρωτεϊνών, η οποία συνολικά οδηγεί σε συσσώρευση ελαττωματικών ή ατελών πρωτεϊνών που επιβαρύνουν το κύτταρο και οδηγούν σε αντιδράσεις κυτταρικού στρες),
  Δομή των λανθασμένα διπλωμένων πρωτεϊνών (οι λανθασμένα διπλωμένες πρωτεΐνες σχηματίζονται όταν μια αλυσίδα αμινοξέων δεν υπάρχει στη βιολογικά σωστή, λειτουργική τρισδιάστατη διπλωμένη δομή και συσσωρεύονται στο κύτταρο, οπότε οι τοξικές πρωτεΐνες μπορούν να οδηγήσουν σε ασθένειες όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ, η νόσος του Πάρκινσον και η νόσος του Χάντινγκτον),
  Ενεργοποίηση του πρωτεασώματος (συνέπεια των κακώς διπλωμένων πρωτεϊνών- διαδικασία που προσπαθεί να διασπάσει αυτά τα συσσωματώματα πρωτεϊνών που αναγνωρίζονται ως κακώς διπλωμένα, προκειμένου να αποκατασταθεί η ομοιόσταση των πρωτεϊνών).
• Επιγενετική αναδιάρθρωση
  Μετατοπίσεις της χρωματίνης (ρυθμίζει την ορατότητα των περιοχών του DNA για τους παράγοντες μεταγραφής και την πολυμεράση RNA- μέρος πολύπλοκων επιγενετικών μηχανισμών που μπορούν να κληρονομηθούν από γενιά σε γενιά και έχουν κεντρική σημασία για την ανάπτυξη και την προσαρμοστικότητα των οργανισμών),
  Η μεθυλίωση μεταβάλλει (επηρεάζει επιγενετικά τις ιδιότητες των γονιδίων- τα γονίδια μπορούν να αδρανοποιηθούν ή να μειωθεί η έκφρασή τους- οι διαδικασίες αυτές είναι αναστρέψιμες εάν οι σχετικές μεθυλικές ομάδες απομακρυνθούν με απομεθυλίωση),
  Μετατόπιση των νουκλεοσωμάτων (χρησιμεύει για να καταστήσει το DNA προσβάσιμο για κυτταρικές διεργασίες, όπως η αντιγραφή του DNA ή η μεταγραφή, καθώς το DNA δεν μπορεί κανονικά να προσεγγιστεί από τα ένζυμα που είναι υπεύθυνα γι' αυτό (DNA πολυμεράσες ή RNA πολυμεράσες)- η τοποθέτηση των νουκλεοσωμάτων στο DNA (φάση νουκλεοσωμάτων) είναι σημαντική για τη ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης).
• Αντίστροφη μεταγραφή
  Ανεξάρτητες μελέτες έδειξαν την εμφάνιση ενσωμάτωσης του mRNA στο DNA (γονιδιακή ενσωμάτωση του mRNA του εμβολίου), καθώς και την επίμονη έκφραση του ίδιου. (Σύμφωνα με τη διατύπωση του κεντρικού δόγματος της μοριακής βιολογίας, η ροή της πληροφορίας ορίζεται πάντοτε από το DNA στο RNA).

Συστηματική ανασκόπηση των ευρημάτων αυτοψίας σε θανάτους μετά τον εμβολιασμό COVID-19

Παρόμοια τύχη είχε και η 48σέλιδη μελέτη "Συστηματική ανασκόπηση των ευρημάτων αυτοψίας σε θανάτους μετά τον εμβολιασμό COVID-19" από Nicolas Hulscher, Paul E. Alexander, Richard Ameling, Heather Gessling, Roger Hodkinson, William Makis, Harvey A. Risch, Mark Tozzi, Peter A. McCulloughδημοσιεύθηκε στις 05.07.2023 - ακυρώθηκε μετά από μόλις 24 ώρες από τον The Lancet διαγράφηκε μετά από 1.042 λήψεις και 2.176 προβολές που καταγράφηκαν μέσα σε αυτές τις ώρες.

Δυστυχώς, μόνο αυτό το περιεχόμενο εξακολουθεί να είναι διαθέσιμο μέσω WayBackMachine διαθέσιμο:

"Περίληψη

Ιστορικό: Η ταχεία ανάπτυξη και ευρεία διάδοση των εμβολίων COVID-19, σε συνδυασμό με υψηλό αριθμό αναφορών ανεπιθύμητων ενεργειών, έχει οδηγήσει σε ανησυχίες σχετικά με πιθανούς μηχανισμούς βλάβης, συμπεριλαμβανομένης της συστηματικής κατανομής των λιπιδικών νανοσωματιδίων (LNP) και του mRNA, της ιστικής βλάβης που σχετίζεται με την πρωτεΐνη spike, της θρομβογένεσης, της δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος και της καρκινογένεσης. Σκοπός της παρούσας συστηματικής ανασκόπησης είναι να διερευνήσει τις πιθανές αιτιώδεις σχέσεις μεταξύ της χορήγησης του εμβολίου COVID-19 και του θανάτου με τη χρήση αυτοψιών και μεταθανάτιας ανάλυσης. 

Μέθοδος: Αναζητήσαμε όλες τις δημοσιευμένες εκθέσεις αυτοψίας και νεκροψίας που σχετίζονται με τον εμβολιασμό COVID-19 έως τις 18 Μαΐου 2023. Αρχικά εντοπίσαμε 678 μελέτες και, μετά από έλεγχο για τα κριτήρια ένταξής μας, συμπεριλάβαμε 44 εργασίες που περιείχαν 325 περιπτώσεις αυτοψίας και μία περίπτωση νεκροψίας. Τρεις γιατροί εξέτασαν ανεξάρτητα όλους τους θανάτους και καθόρισαν εάν ο εμβολιασμός COVID-19 ήταν η άμεση αιτία ή συνέβαλε σημαντικά στον θάνατο. 

Αποτελέσματα: Το σύστημα οργάνων που εμπλέκεται περισσότερο στους θανάτους που σχετίζονται με το εμβόλιο COVID-19 ήταν το καρδιαγγειακό σύστημα (53%), ακολουθούμενο από το αιματολογικό σύστημα (17%), το αναπνευστικό σύστημα (8%) και τα συστήματα πολλαπλών οργάνων (7%). Τρία ή περισσότερα συστήματα οργάνων επηρεάστηκαν σε 21 περιπτώσεις. Ο μέσος χρόνος από τον εμβολιασμό έως τον θάνατο ήταν 14,3 ημέρες. Οι περισσότεροι θάνατοι επήλθαν εντός μιας εβδομάδας από την τελευταία χορήγηση εμβολίου. Συνολικά 240 θάνατοι (73,9%) κρίθηκαν ανεξάρτητα ως άμεσα οφειλόμενοι στον εμβολιασμό με COVID-19 ή ως θάνατοι στους οποίους συνέβαλε σημαντικά ο εμβολιασμός με COVID-19.

 Ερμηνεία: Η συνέπεια που παρατηρήθηκε μεταξύ των περιπτώσεων σε αυτή την ανασκόπηση με τις γνωστές ανεπιθύμητες ενέργειες του εμβολίου COVID-19, τους μηχανισμούς τους και τη σχετική υπέρβαση θανάτου, σε συνδυασμό με την επιβεβαίωση της αυτοψίας και την κρίση θανάτου υπό την καθοδήγηση ιατρού, υποδηλώνει ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αιτιώδους σύνδεσης μεταξύ των εμβολίων COVID-19 και του θανάτου στις περισσότερες περιπτώσεις. Απαιτείται περαιτέρω επείγουσα διερεύνηση με σκοπό την αποσαφήνιση των ευρημάτων μας.

Χρηματοδότηση: Καμία.

Δήλωση συμφερόντων: Οι Drs Alexander, Amerling, Hodkinson, Makis, McCullough, Risch, Trozzi συνδέονται με την εταιρεία The Wellness Company, Boca Raton, FL, η οποία δεν είχε κανένα ρόλο στη χρηματοδότηση, την ανάλυση ή τη δημοσίευση.

Λέξεις-κλειδιά: αυτοψία, νεκροψία, COVID-19, εμβόλια COVID-19, mRNA, εμβολιασμός SARS-CoV-2, θάνατος, υπερβολική θνησιμότητα, πρωτεΐνη spike, σύστημα οργάνων

Προτεινόμενη παραπομπή:

Hulscher, Nicolas και Alexander, Paul E. και Amerling, Richard και Gessling, Heather και Hodkinson, Roger και Makis, William και Risch, Harvey A. και Trozzi, Mark και McCullough, Peter A., A Systematic Review of Autopsy Findings in Deaths after COVID-19 Vaccination. Διαθέσιμο στο SSRN: https://ssrn.com/abstract=4496137 ή http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.4496137„

Συμπέρασμα

Ο ευγενικός αναγνώστης θα πρέπει να σκεφτεί μόνος του τους λόγους για τη διαγραφή των προαναφερθέντων μελετών και να θέσει στον εαυτό του το ερώτημα κατά πόσο η επιστήμη μπορεί ακόμη να υπηρετήσει την εδραίωση της αλήθειας...